First. : Rozdział 5.

Bella czekała na swojego ojczyma około piętnastu minut, a kiedy wyszedł z sali pana Horana z wielkim uśmiechem, dziewczyna traciła zmysły. Jak Oni mogli się śmiać? I przede wszystkim z czego? Ma nadzieję,że niebyła powodem ich żartów. Louis podał rękę blondynowi i rzucając pożegnanie zaczął iść w kierunku Belli.
- Chodźmy do domu. - powiedział i stanął naprzeciwko zdezorientowanej brunetki.
- Co Ty mu zrobiłeś?- zapytała posyłając wredne spojrzenie w kierunku nauczyciela.
- Pogadamy w samochodzie. - uśmiechnął się, sprawdzając wyświetlacz telefonu. - Z tego co wiem to była Twoja ostatnia lekcja, więc chodźmy. - dokończył i nie czekając na dziewczynę skierował się w stronę wyjścia, a brunetka poszła za nim.. Louis otworzył dziewczynie drzwi auta, a kiedy weszła nonszalancko je zamknął. Śmiało można było powiedzieć,że ich kontakty uległy zmianie. Czy pozytywnie? Poniekąd pewnie tak. Już niebyli swoimi przeciwnikami, wręcz przeciwnie - teraz mieli swój własny sekret, który mógł utrzymać się w tajemnicy tylko i wyłącznie dzięki współpracy obydwu.
- Masz szczęście,że mama nie odebrała. - powiedział tak szybko, jak Bella zdążyła zapiąć pasy.
- Powiesz jej? - zapytała szybko patrząc na zdezorientowanego bruneta.
- Musimy jeszcze jechać do mojego biura. - zmienił temat, odwracając wzrok na jezdnię.
- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. - zauważyła szybko i przerwała jego wypowiedź.
- Powiedźmy,że się zastanowię. Okej?
- Czyli powiesz. - założyła ręce na piersi i całą swoją uwagę skupiła na widoki za szybom.
- W takim razie zawrzyjmy kolejną umowę. - zaproponował brunet, tym samym zwracając na siebie uwagę dziewczyny.
- O czym Ty mówisz? - spojrzała na Louisa, a ten zgasił samochód parkując przed swoim miejscem pracy.
- Teraz obiecaj mi, że zaczniesz się uczyć, a tak długo jak nie dostaniemy kolejnego telefonu od Pana Horana będę trzymał język za zębami. - zaproponował patrząc na brunetkę, po czym odwrócił się i sięgnął z tylnego siedzenia marynarkę. - Więc?
- Zgoda. - podała mu rękę a On odwzajemnił gest.
- Znasz zasady. - dokończył wyciągając kluczyki ze stacyjki. - Idziesz? Mamy nowych ''młodych'' pracowników. - uśmiechnął się, a policzki dziewczyny oblał delikatny rumieniec. - Wracam za pięć minut. - poinformował i zamknął za sobą drzwi.
Brunetka włączyła radio, ustawiając na pierwszą lepszą stację muzyczną w której akurat leciała piosenka Eda Sheerana. Wyciągnęłam telefon i wysłałam wiadomość do Seleny, pytając o ten piątkowy wypad. Nie musiałam długo czekać na odpowiedź.

B - Jestem w drodze do domu. Co z piątkiem? :O
S - OMG, dostałaś opieprz? Idziemy! :D
B - Od Lou? Żartujesz? Która godzina?
S - Czy Ty właśnie nazwałaś swojego ojczyma zdrobnieniem? JESTEŚ CHORA! :(( 22.30.
B - Będę.
S - Sama czy z Panem Kochasiem? ^^ :)
B - Idiotka. Pogadamy jutro, pa :*
S - Baj,bej. :*

Wraz z ostatnim dźwiękiem potwierdzającym dostarczenie wiadomości do Seleny, drzwi samochodu otworzyły się, a do środka wszedł Louis. Chłopak poluzował swój krawat, a następnie zmierzwił dłonią swoje włosy.
- Mam nadzieję,że umiesz gotować. - rzucił kiedy odpalił samochód.
- Czemu? Zresztą możemy porozmawiać? - zapytała, a chłopak dziwnie na nią spojrzał, po czym skinął głową. - Pojutrze są wyścigi i...jedziesz?
- Przecież rozmawialiśmy o tym rano. - skomentował szybko. - Ale skoro tak bardzo zależy Ci na odpowiedzi, to tak - jadę.
- Ja też. - powiedziała a Louis gwałtownie zahamował, stając na czerwonym świetle.
- Co? - spojrzał na Nią, a dziewczyna tylko wzruszyła ramionami. - Przecież, uhhh jesteś taka popieprzona. - uśmiechnął się i zaczął jechać dalej. - Kilka godzin temu mówiłaś coś innego.
- Kobieta zmienną jest. Zresztą co chcesz powiedzieć mamie? - zapytała, a Lou zwilżył wargi.
- Pewnie to co zwykle, a Ty?
- To co zawsze.
- Czyli?
- Hej mamo, idę na weekend do Seleny, tylko nie przyjeżdżaj do Niej i nie dzwoń do jej mamy - będziemy grzeczne - odpowiedziała szybko, a Tomlinson zaparkował przed ich domem.Uśmiechnął się na wysoki głos dziewczyny i wyjął kluczyki ze stacyjki.
- Myślę,że powinniśmy zamówić pizze.

***

- Bello chodź do Nas! - głos Rosaline rozległ się po całym domu, wywołując tym samym grymaśną minę, na buzi nastolatki.

- Co znowu? - dziewczyna zaczęła schodzić po schodach, napotykając zdezorientowany wzrok swojej matki.

- Chcesz obejrzeć z Nami film? Gwiazd Naszych Wina? - zapytała spokojnie a Bella zachwiała się na własnych nogach.

- OMG! Gwiazd Naszych Wina!? - krzyknęła zbiegając po schodach i przechodząc obok matki. - Dlaczego mówisz to tak spokojnie!? Przecież to najpiękniejszy film świata! Jest taki UGH. - dokończyła a jej mama tylko uśmiechnęła się i wskazała ręka w stronę salonu.

- Zrobię popcorn i zaraz przyjdę. - oznajmiła, a Bella skinęła głową i skierowała się w stronę pokoju.

- Co robisz? - zapytała kiedy zobaczyła Louisa kucającego przed odtwarzaczem DVD.

- Próbuję to uruchomić. - uśmiechnął się, nie radząc sobie z urządzeniem.

- Spróbuj tak. - podeszła i klikając kilka przycisków odpaliła odtwarzacz. Chłopak zaśmiał się i zajął miejsce po prawej stronie kanapy. Bella zrobiła to samo, tyle, że brunetka usiadła z lewej strony zostawiając w środku miejsce swojej mamie. Kiedy Rosaline przyszła postawiła popcorn na stoliku, a Bella wstrzymała oddech.

- Możemy już włączać? - zapytała wskazując na telewizor. Dziewczyna razem ze swoim ojczymem spojrzeli na siebie a następnie skinęli głowami. Kiedy Rosaline odtworzyła płytę, po całym pokoju rozniósł się pisk Belli.

- Jezu to takie słodkie! - krzyknęła chwilę później.

- Przecież na razie lecą literki. - skomentował Louis a ta spiorunowała go spojrzeniem. Nic nie rozumiał. Ach, faceci.

- Zatrzymaj!Zatrzymaj! - Bella zaczęła machać dłońmi, wycierając łzy z policzków. - Muszę iść po koc! - krzyknęła a jej matka i Louis zmierzyli ją zdezorientowanym spojrzeniem. - Prooooszę! To tylko sekunda! - dokończyła, a Tomlinson wstał i zatrzymał film. - Dziękuję! Dziękuję! - wykrzyknęła i szybko pobiegła na górę po koc. Louis roześmiał się na zachowanie dziewczyny, ale nic nie powiedział. Dokładnie półtorej godziny później film się skończył a dziewczyna tonęła we własnych łzach. Co najmniej trzy razy cofała do fragmentu z ''mową pożegnalną dla Hazel''.

- To jest takie magiczne! - mówiła, jednocześnie się krztusząc. Louis patrzył na Nią, a dziewczyna dopiero teraz zauważyła, że jej matka po prostu zasnęła. - Ona, nic nie rozumie. - skomentowała szybko i owinięta kocem wstała z kanapy.

- Zaniosę ją. - powiedział Louis, posyłając dziewczynie uśmiech.

- Jasne. - odpowiedziała - Branoc.

- Dobranoc.

***

Kiedy Bella wyszła spod prysznica, dochodziła dziewiąta. Zauważyła dwie nieodebrane wiadomości od Seleny i jedno nieodebrane połączenie od Connora. Wzdrygnęła się na samo wspomnienie minionego dnia i rzuciła się na łózko. Nagle usłyszała pukanie do drzwi.

- Proszę? - powiedziała cicho, ale osoba po drugiej stronie bardzo dobrze to usłyszała.

- Mogę wejść? - Louis wychylił głowę wzrokiem szukając dziewczyny.

- Raczej tak. - wysiliła się na uśmiech i weszła pod kołdrę, przyciągając ją pod brodę.

- Możemy pogadać?

- Mhmm. - rzuciła patrząc wyczekująco na bruneta.

- Mam propozycję.

- Propozycję? - powtórzyła zdezorientowana.

- Na piątkowy wyścig pojedziesz ze mną.

______________________

Hej, hej! ♥

Jak samopoczucie? :)

hahaha. DZIĘKUJĘ ZA 30 KOMENTARZY POD 4 ROZDZIAŁEM!